என் பெயர் மருதுபாண்டியன், சுருக்கமாக மருது என்று கூப்பிடுவார்கள். வயது
முப்பது ஆறு, கல்யாணமாகி பதினைந்து வருடமாகி விட்டது. இது கதையல்ல என்
வாழ்க்கை. கொஞ்சம் பெரியதாக, பாகங்களாக பிரசுரமாகும். ஏதோ படித்தோம், கை
அடித்தோம் என்பவர்கள் தமிழ் டர்ட்டி வீடியோ பக்கத்திற்கோ, அல்லது மஜா
மல்லிகா பக்கத்திற்கோ தாவி விடுங்கள். ஏனென்றால் நிஜ வாழ்க்கையில் காமம்
கொஞ்சம் குறைவுதானே? தமிழ் டர்ட்டி ஸ்டோரீஸ் போல தினமும் பல கன்னிகளை நிஜ
வாழ்க்கையிலும் ஓத்தால் நன்றாகத் தான் இருக்கும்.
கல்யாணமாகி பதினைந்து வருடமாகி விட்டது என்று சொன்னேன் அல்லவா? கடவுள் குழந்தை செல்வத்தை மட்டும் எங்களுக்கு கொடுக்கவில்லை. இருபத்தோரு வயதிலேயே காதல் திருமணம் செய்து கொண்டவன் நான். ஓழாட்டதிற்கு பஞ்சமில்லை. முதல் சில வருடங்கள் இனிதாக கழிந்தன. பிறகுதான் என் மனைவி கர்ப்பமாகாமல் இருப்பது எங்களை வருத்தத் தொடங்கியது. அடுத்த சில வருடங்கள் கடுமையான முயற்சி (தினமும் ஜோரான குத்து),
அடுத்த சில வருடங்கள் மருத்துவ ரீதியான முயற்சிகள், கடைசியாக என் மனைவி ஜோசியம், கோவில்கள் என்று போய் வேண்டிக்கொள்கிறாள். ஆனால் குழந்தை மட்டும் பிறக்கவே இல்லை. தமிழ் டர்ட்டி தளத்தில் உள்ள மருத்துவர் பதில்கள், மஜா மல்லிகாவின் அறிவுரை, எதுவுமே என் மனைவியின் கர்ப்பத்தை மட்டும் உருவாக்கவே முடியவில்லை.
பல நாட்களாக பேசி ஒரு முடிவெடுத்தோம். ஒரு அனாதைக் குழந்தையை தத்தெடுத்துக் கொள்வது. அந்தக் குழந்தையை எங்கள் குழந்தை போலவே வளர்ப்பது. தத்தெடுக்கும்போது, குறைந்தது பத்து வயதுள்ள குழந்தையாக தத்தெடுக்க வேண்டும் என்று என் மனைவி திட்டவட்டமாக சொல்லி விட்டாள். நாங்கள் காதல் திருமணம் என்பதால், எங்கள் உறவினர்கள் எங்களை முற்றாக ஒதுக்கி வைத்து விட்டார்கள். அதனால் சின்ன குழந்தையை வளர்ப்பது மிகவும் கடினம் என்றும் குறைந்தது பத்து வயது நிரம்பிய குழந்தையாக இருந்தால் தான் வளர்க்க ஏதுவாக இருக்கும் என்று வாதிட்டாள். நானும் சரி என்று ஒப்புக் கொண்டேன்.
இந்த வரி முதல் கடந்த காலத்தை நிகழ்ந்த காலமாக வர்ணிக்கிறேன், அப்போது தான் ஓரளவு சுவாரசியமாக இருக்கும்.
சென்னையில் இருக்கும் அந்த பெரிய அநாதை ஆசிரமத்திற்கு முன்னால் எங்கள் கார் நின்றது. தூங்கிகொண்டிருந்த என் மனைவியின் தோளைத் தட்டினேன் .
“மாலினி, எடம் வந்துடுச்சு”
கண்களைக் கசக்கியபடியே என் மனைவி எழுந்தாள். ஆசிரமத்திற்கு உள்ளே சென்றோம். ஏகப்பட்ட சிறுவர்கள், சிறுமியர்கள். ஒரு ஐம்பது வயது மதிக்கத்தக்க பெண்மணி எங்களை உட்கார வைத்துப் பேசினாள்.
“எந்த மாதிரி குழந்தை வேணும்?”
“பத்து வயசுக்கு மேலே இருக்கிற பசங்களா இருந்தால் நல்லா இருக்கும்”
“பையனா, பொண்ணா?”
“பையனாக இருந்தா வளர்கிறது சுலபமாக இருக்கும்னு நாங்க ரெண்டு பேருமே பீல் பண்றோம்”
“சரி, வாங்க” என்று எங்களை ஒரு வராந்தாவில் கூட்டிச் சென்றாள் அந்தப் பெண்மணி.
ஒரு வகுப்பறையில் கண்ணாடி போட்ட வாத்தியார் பாடம் நடத்திக் கொண்டிருந்தார்.
“உள்ளே பாருங்க, எல்லாமே பதினோரு, பன்னெண்டு வயசு பசங்க. யாராவது பிடிச்சிருந்தா சொல்லுங்க”
நானும் என் மனைவியும் ஆர்வமாகப் பார்த்தோம். முன் சீட்டில் ஒரு பையன் மூக்கு நோண்டிக்கொண்டிருந்தான். நான் பார்வையை நகர்த்தினேன். இரண்டாவது பெஞ்சில் ஒரு பையன் என்னை எதேச்சையாக பார்த்தான். நானும் அவனை கவனிக்க, அவன் சட்டென்று பார்வையை திருப்பிக் கொண்டான். நான் குழம்பினேன். “கிர்ர்ரர்ர்ர்” என்று மணி அடிக்க சிறுவர், சிறுமியர் ஹோவென்று கத்திக் கொண்டே வகுப்பறையை விட்டு வெளியே ஓட ஆரம்பித்தார்கள். நான் என் மனைவியைப் பார்த்தேன்.
“என்ன மாலு, எந்தப் பையனையாவது பிடிச்சிருந்ததா?”
இல்லை என்று தலை ஆட்டினாள்.
என் கையை சட்டென்று யாரோ பிடித்தார்கள். யாரென்று திரும்பிப் பார்த்தேன். ஒரு சிறுமி மட்டும் என் வகுப்பறையை விட்டு ஓடாமல் என் கையை பிடித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
“அப்பா…” அவள் வாய் திறந்து கூப்பிட்டாள்.
நான் ஆச்சரியப்பட்டேன்: “என்னது?”
அந்த சிறுமி பேசினாள்: “அப்பா, என்னை உங்க வீட்டுக்கு கூட்டிப் போறீங்களாப்பா?”
எனக்கு கண்ணில் லேசாக நீர் துளிர்த்தது. இந்த ஒரு வார்த்தைக்காகத் தானே பதினைந்து வருடமாக காத்திருந்தேன்? என் மனைவி முட்டி போட்டு அவளை அணைத்துக் கொண்டாள். “உன் பேரென்னம்மா?”
“என் பேர் ஷாலினி. நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்கம்மா”
“ஹய், என் பேரு மாலினி. ஷாலினி…மாலினி என்ன ஒரு பேர் பொருத்தம்” என் மனைவி குதூகலித்தாள்.
என் மனைவி அந்த ஐம்பது வயதுப் பெண்ணிடம் பேசினாள்: “இந்தப் பொண்ணையே தத்தெடுத்துக்கிறோம்”
“பையன் தான் வேணும்னு சொன்னீங்க?”
“இல்லை, இப்போ மனசை மாத்திகிட்டோம்”
“நல்லா யோசிச்சு சொல்லுங்க மேடம்”
நான் குறுக்கிட்டேன் “பரவாயில்லை, இந்தப் பொண்ணையே தத்தெடுத்துக்கிறோம்”
ஏதேதோ தாள்களில் கையெழுத்து வாங்கினார்கள். அந்தப் பெண்ணின் நிஜப் பெற்றோர்கள் போன வருட, குஜராத் பூகம்பத்தில் இறந்து விட்டார்களாம். இந்த ஆசிரமத்தில் ஒரு வருடமாக இருப்பதால் நன்றாக தமிழ் பேசுகிறாளாம். பெற்றவர்கள் உடல் கூடக் கிடைக்கவில்லையாம். அதனால் இந்தப் பனிரெண்டு வயதுப் பெண் அடிக்கடி அழுவாளாம், சோகமாக இருப்பாளாம். நீங்கள் தான் அரவணைப்பாக அவளை வளர்க்க வேண்டும் என்று புத்தி சொல்லி அனுப்பினார்கள்.
வீட்டுக்கு வந்தோம். சில நாட்களிலேயே ஷாலு எங்களோடு ஐக்கியமானாள். என் மனைவியும் அவளும் அடிக்கடி ஷாப்பிங் போனார்கள். அவளை கூப்பிட்டுக் கொண்டு இஷ்டத்துக்கு ஊர் சுற்றினோம். சினிமாவுக்குப் போனோம். ஷாலு என் மனைவியை விட என்னிடம்தான் பிரியமாக இருந்தாள். ஒரு நாள் ஒரு தமிழ் படத்திற்கு போனோம். அதிலே காதல் என்கிற பேரில் படு ரொமாண்டிக்கான காட்சிகள் காட்டப்பட்டன. ஷாலு அதை கண்கள் விரியப் பார்த்துக் கொண்டிருந்ததைப் பார்த்து நெளிந்தேன்.
இனிமேல் இவளை கூட்டிக்கொண்டு படத்திற்கு போகும்போது, குடும்பப் படமாக இருக்க வேண்டுமென்று நினைத்துக் கொண்டேன். படம் பார்த்து விட்டு, நன்றாக வயிறு முட்ட ஹோட்டலில் கொட்டிக் கொண்டோம். காரில் வீட்டுக்கு கிளம்பும்போது மணி இரவு ஒன்பதேமுக்கால் ஆகியது.
நான் காரைக் கிளப்பினேன். என் மனைவி பின் சீட்டில் படுத்து தூங்கப் போகிறேன் என்று அடம் பிடித்து, முழு பின் சீட்டிலும் படுத்தாள். ஷாலுவோ முன் சீட்டில் எனக்குப் பக்கத்தில் உட்கார்ந்துகொண்டு தூங்கி வழிந்தபடியே வந்தாள். நான் காரை ஓட்டினேன். ஒரு பத்து நிமிடத்தில் ஷாலு தூங்கி விழுந்தாள்.
“என்ன ஷாலு, ரொம்ப தூக்கமா? அப்பா மடி மேலே படுத்துக்கோ”
அவள் படுத்துக்கொண்டாள். அவள் மூச்சுக்காற்று வெப்பமாக என் பேன்ட் ஜிப்பின் மேல் பட்டது. எனக்கு தண்டு ஜிவ்வென்றது. பார்த்த திரைப்படத்தின் காதல் காட்சிகள் வேறு கண்ணின் நிழலாடின. சட்டென்று சுதாரித்தேன். ச்சே.. என்ன நான்? ஒரு பனிரெண்டு வயது சிறுமியால் உணர்ச்சி வசப்படுகிறேன்? அதுவும் அவள் என் மகள் அல்லவா? தமிழ் டர்ட்டியில் மைனர் பெண்கள் பற்றி கதை வந்தால் திட்டி கமெண்ட் கொடுக்கும் முதல் ஆள் நான்தான்.. இன்று நானே இப்படியா?
“ஷாலு, எழுந்திரும்மா, வண்டி ஓட்ட கஷ்டமா இருக்கு, நீ ஜன்னல்ல சாய்ஞ்சு தூங்கு”
“ப்ளீஸ்பா..இப்படியே தூங்குறேன்” இன்னும் அவள் மூச்சுக்காற்று அதிகமாக என் சுண்ணியின் மேல் பட்டது. என் தண்டு நிமிரத் தொடங்கியது.
“ஷாலு…மொதல்ல எழுந்து அந்தப் பக்கம் சாய்ஞ்சு தூங்கு” அதட்டினேன்.
அவள் சிணுங்கிக் கொண்டே, எழுந்து அந்தப் பக்கம் சாய்ந்து தூங்க ஆரம்பித்தாள்.
மறுநாள் சனிக்கிழமை.. “சனி நீர் ஆடு” என்கிற பெரியோர் சொல்லுக்கேற்ப சனிக்கிழமை எனக்கு சரக்கு சாப்பிட ரொம்பவே பிடிக்கும். சனிக்கிழமை சாயந்திரம் ஆறு மணி ஆகிவிட்டால் போதும் எனக்கு சில விதிகள் உண்டு. அவை யாவன:
1 . ஒரு அரை பாட்டில் ஸ்காட்ச் சாப்பிட வேண்டும்.
2 . என் மனைவி எனக்கு ஆம்லேட், சிக்கன் கறி என்று சைட் டிஷ் சமைத்து கொடுக்க வேண்டும்.
3. நான் நன்றாக குடித்து முடிக்க மணி பத்தாகி விடும். அப்போது படுக்கை அறையில் என் மனைவி பெட்ஷீட்டுக்குள் புகுந்துகொண்டு, என் பூளை ஊம்ப வேண்டும்.
இந்த வழக்கம் பல ஆண்டுகளாக நடந்துகொண்டு வருகிறது.
அதே போல ஹாலில் டி வி பார்த்துக் கொண்டே, சரக்கை அடித்து முடித்தேன். மணி பத்தரை ஆகி விட்டது. என் மனைவி ஒரு மணி நேரத்திற்கு முன்பாகவே படுக்கப் போய் விட்டாள். போய் தூங்குபவளை எழுப்பி என் சுண்ணியை ஊம்ப சொல்ல வேண்டும். தள்ளாடிக்கொண்டே எழுந்தேன்.
படுக்கையறைக்குள்ளே நுழைந்தேன். லேப்டாப்பை ஆண் செய்தேன். தமிழ் டர்ட்டி ச்டோரீசில் வீடியோ பகுதியை தேர்ந்தெடுத்தேன். தமிழ் டர்ட்டியில் நேரடியாக வீடியோ பார்த்துக்கொண்டே என் மனைவியை ஊம்ப சொல்லுவதுதான் வழக்கம்.
“மாலு”
“ம்ம்.. என்னங்க?”
“இன்னைக்கு சனிக்கிழமை”
என் மனைவி பெருமூச்சு விட்டபடி எழுந்தாள். நான் இடுப்புவரை போர்த்திக்கொண்டு, தமிழ் டர்ட்டி வீடியோ பார்க்க, அவள் பெட்ஷீட்டுக்குள் புகுந்து என் பூளை ஊம்ப ஆரம்பித்தாள். முதலில் என் கொட்டைகளை நாக்கால் வருடினாள், என் சுண்ணி லேசாக மேலே எழும்ப ஆரம்பித்தது. இப்போது என் கொட்டைகளை வாய்க்குள்ளே வைத்து சப்பி சப்பி எடுக்க ஆரம்பித்தாள். எனக்கு உணர்ச்சி பீறிட்டது. கையை கீழே விட்டு அவள் பாச்சிகளைத் தேடினேன். அவளுடைய நைட்டிக்குள்ளே கையை விட்டு முலைக்காம்புகளை நிமிட்டினேன். அவளுக்கு உணர்ச்சி பெருகி இருக்கவேண்டும். முனகியபடியே என் சுண்ணியை வாய்க்குள்ளே விட்டு சப்ப ஆரம்பித்தாள்.
மது போதையில் மாதுவின் போதையை ரசித்தேன். என் மனைவி இப்போது தொண்டைகுள்ளேயே என் சுண்ணியை விட்டு “சளப்..சளப்..” என்று சத்தம் வரும்படி ஊம்பினாள்.அவளுடைய கொழுத்த முலைகளுக்கு நடுவே ஏன் சுண்ணியை விட்டு விளையாடினாள்.
நானோ “ஹாங்..ஹாங்..” என்று முனக ஆரம்பித்தேன்.
“அப்பா..”
நான் சட்டென்று உறைந்தேன். வாசலில் ஷாலு கண்களைத் தேய்த்த படி நின்றிருந்தாள். என் மனைவி சட்டென்று மேலேறி என் பக்கத்திலே படுத்தாள். நான் லேப்டாப்பை மூடினேன்.
நான் சுதாரித்துக்கொண்டு பேசினேன்: “என்ன ஷாலு?”
“தனியாத் தூங்க பயமாருக்குப்பா, நான் உங்ககூடவே படுத்துக்கிறேன்”
என் பதிலுக்கு காத்திராமல் வந்து படுக்கையில் படுத்தாள் ஷாலு.
நான் சற்றே கடுப்பானாலும், வேறு வழியின்றி அமைதியாக இருந்தேன். ஒரு பக்கம் மாலு, இன்னொரு பக்கம் ஷாலு. கடந்த நான்கு வருடமாக ஒரு சனிக்கிழமை கூட ஊம்பவிட்டு கஞ்சியை ரிலீஸ் செய்யாமல் தூங்கியதில்லை. மனைவி சண்டித்தனம் செய்தாலும், சண்டை போட்டாவது ஊம்ப சொல்லி, கஞ்சியை ரிலீஸ் செய்து விட்டுத் தான் தூங்குவேன். இன்று?? விதியை நொந்து கொண்டு படுத்தேன். எப்போது தூங்கினேன்? எனக்கே தெரியாது. மெல்ல உறக்கம் கலைந்தது. ஏனென்றால் என் மனைவி சத்தம் போடாமல் என் பெட்ஷீட்டுக்குள் புகுந்து மறுபடி என் பூளை ஊம்ப ஆரம்பித்திருந்தாள்.
நான் லேசாக புன்முறுவல் செய்தேன். பூளை ஊம்பாமல் தூங்கினால் மறுநாள் நான் சண்டை போடுவேன் என்று என் மனைவிக்கா தெரியாது?
ஷாலு எழுந்து விடக்கூடாது என்பதற்காக அசையாமல் இருந்தேன். கும்மிருட்டு, என்பதால் அவள் விழித்தாலும் தெரியப்போவதில்லை. என் மனைவி என் பூளின் முன்தோலை நீக்கினாள். நாக்கை எடுத்து கஞ்சி வரும் ஓட்டையின் மேல் வைத்து நிமிண்டினாள். எனக்கு ஆனந்தம் பெருக்கெடுத்தது. அவள் நாக்கு என் சிவந்த மொட்டின் மேல் மேலும் கீழுமாக விளையாட ஆரம்பித்தது.
என் பூள் விறைத்துக் கொண்டு நிற்க, அவளோ அதை வெறியோடு ஊம்பு ஊம்பு என்று ஊம்ப ஆரம்பித்தாள். அவள் வாய் என் பூளின் மேலே “உள்ளே வெளியே” விளையாடிக்கொண்டிருக்க, அவள் வலது கையோ என் கொட்டைகளை நன்றாக பிசைந்து வெறியேற்றியது.
“சர்ர்” “சர்ர்” சற்றே சத்தமாக என் மனைவி சப்ப, நான் அவள் தலையை பெட்ஷீட்டோடு சேர்த்து தடவினேன். அவள் படு ஜோராய் தொண்டைக்குள்ளே என் சுண்ணியை விட்டு விட்டு ஆட்டினாள். நான் அவள் தலையை பெட்ஷீட்டோடு பிடித்துக் கொண்டு, என் இடுப்பை மேலும் கீழுமாக ஆட்டி, என் சுன்னியால் அவள் வாயை ஓத்தேன்.
“குபுக்..குபுக்” என்று பிஸ்டனில் இருந்து தண்ணி புறப்பட்டு அவள் தொண்டைக்குள் விழுந்தது. அவள் என் பூளை வாயால் கவ்வியபடியே என் கஞ்சியை விழுங்குவதை உணர முடிந்தது. ஒரு சொட்டு விடாமல் அவள் கஞ்சியைக் குடிக்க, நான் அப்படியே தூங்கினேன்.
மறுநாள் காலை பத்து மணி. லேசான தலை வலியோடு எழுந்தேன். அப்படியே ஹாலுக்கு வந்து சோபாவில் சாய்ந்து தலையைப் பிடித்துக் கொண்டேன். என் மனைவி காப்பியோடு வந்தாள்.
“என்னங்க.. கோபமா?”
“ஏன், எதுக்கு நான் உன் மேலே கோபப்படணும்?”
“நேத்து பாதியிலேயே முடிக்காம விட்டுட்டேன்னு கோபமா?”
என்னது..? நான் காபி டபராவை கீழே தவற விட்டேன்…
(தொடரும்)
கல்யாணமாகி பதினைந்து வருடமாகி விட்டது என்று சொன்னேன் அல்லவா? கடவுள் குழந்தை செல்வத்தை மட்டும் எங்களுக்கு கொடுக்கவில்லை. இருபத்தோரு வயதிலேயே காதல் திருமணம் செய்து கொண்டவன் நான். ஓழாட்டதிற்கு பஞ்சமில்லை. முதல் சில வருடங்கள் இனிதாக கழிந்தன. பிறகுதான் என் மனைவி கர்ப்பமாகாமல் இருப்பது எங்களை வருத்தத் தொடங்கியது. அடுத்த சில வருடங்கள் கடுமையான முயற்சி (தினமும் ஜோரான குத்து),
அடுத்த சில வருடங்கள் மருத்துவ ரீதியான முயற்சிகள், கடைசியாக என் மனைவி ஜோசியம், கோவில்கள் என்று போய் வேண்டிக்கொள்கிறாள். ஆனால் குழந்தை மட்டும் பிறக்கவே இல்லை. தமிழ் டர்ட்டி தளத்தில் உள்ள மருத்துவர் பதில்கள், மஜா மல்லிகாவின் அறிவுரை, எதுவுமே என் மனைவியின் கர்ப்பத்தை மட்டும் உருவாக்கவே முடியவில்லை.
பல நாட்களாக பேசி ஒரு முடிவெடுத்தோம். ஒரு அனாதைக் குழந்தையை தத்தெடுத்துக் கொள்வது. அந்தக் குழந்தையை எங்கள் குழந்தை போலவே வளர்ப்பது. தத்தெடுக்கும்போது, குறைந்தது பத்து வயதுள்ள குழந்தையாக தத்தெடுக்க வேண்டும் என்று என் மனைவி திட்டவட்டமாக சொல்லி விட்டாள். நாங்கள் காதல் திருமணம் என்பதால், எங்கள் உறவினர்கள் எங்களை முற்றாக ஒதுக்கி வைத்து விட்டார்கள். அதனால் சின்ன குழந்தையை வளர்ப்பது மிகவும் கடினம் என்றும் குறைந்தது பத்து வயது நிரம்பிய குழந்தையாக இருந்தால் தான் வளர்க்க ஏதுவாக இருக்கும் என்று வாதிட்டாள். நானும் சரி என்று ஒப்புக் கொண்டேன்.
இந்த வரி முதல் கடந்த காலத்தை நிகழ்ந்த காலமாக வர்ணிக்கிறேன், அப்போது தான் ஓரளவு சுவாரசியமாக இருக்கும்.
சென்னையில் இருக்கும் அந்த பெரிய அநாதை ஆசிரமத்திற்கு முன்னால் எங்கள் கார் நின்றது. தூங்கிகொண்டிருந்த என் மனைவியின் தோளைத் தட்டினேன் .
“மாலினி, எடம் வந்துடுச்சு”
கண்களைக் கசக்கியபடியே என் மனைவி எழுந்தாள். ஆசிரமத்திற்கு உள்ளே சென்றோம். ஏகப்பட்ட சிறுவர்கள், சிறுமியர்கள். ஒரு ஐம்பது வயது மதிக்கத்தக்க பெண்மணி எங்களை உட்கார வைத்துப் பேசினாள்.
“எந்த மாதிரி குழந்தை வேணும்?”
“பத்து வயசுக்கு மேலே இருக்கிற பசங்களா இருந்தால் நல்லா இருக்கும்”
“பையனா, பொண்ணா?”
“பையனாக இருந்தா வளர்கிறது சுலபமாக இருக்கும்னு நாங்க ரெண்டு பேருமே பீல் பண்றோம்”
“சரி, வாங்க” என்று எங்களை ஒரு வராந்தாவில் கூட்டிச் சென்றாள் அந்தப் பெண்மணி.
ஒரு வகுப்பறையில் கண்ணாடி போட்ட வாத்தியார் பாடம் நடத்திக் கொண்டிருந்தார்.
“உள்ளே பாருங்க, எல்லாமே பதினோரு, பன்னெண்டு வயசு பசங்க. யாராவது பிடிச்சிருந்தா சொல்லுங்க”
நானும் என் மனைவியும் ஆர்வமாகப் பார்த்தோம். முன் சீட்டில் ஒரு பையன் மூக்கு நோண்டிக்கொண்டிருந்தான். நான் பார்வையை நகர்த்தினேன். இரண்டாவது பெஞ்சில் ஒரு பையன் என்னை எதேச்சையாக பார்த்தான். நானும் அவனை கவனிக்க, அவன் சட்டென்று பார்வையை திருப்பிக் கொண்டான். நான் குழம்பினேன். “கிர்ர்ரர்ர்ர்” என்று மணி அடிக்க சிறுவர், சிறுமியர் ஹோவென்று கத்திக் கொண்டே வகுப்பறையை விட்டு வெளியே ஓட ஆரம்பித்தார்கள். நான் என் மனைவியைப் பார்த்தேன்.
“என்ன மாலு, எந்தப் பையனையாவது பிடிச்சிருந்ததா?”
இல்லை என்று தலை ஆட்டினாள்.
என் கையை சட்டென்று யாரோ பிடித்தார்கள். யாரென்று திரும்பிப் பார்த்தேன். ஒரு சிறுமி மட்டும் என் வகுப்பறையை விட்டு ஓடாமல் என் கையை பிடித்துக் கொண்டிருந்தாள்.
“அப்பா…” அவள் வாய் திறந்து கூப்பிட்டாள்.
நான் ஆச்சரியப்பட்டேன்: “என்னது?”
அந்த சிறுமி பேசினாள்: “அப்பா, என்னை உங்க வீட்டுக்கு கூட்டிப் போறீங்களாப்பா?”
எனக்கு கண்ணில் லேசாக நீர் துளிர்த்தது. இந்த ஒரு வார்த்தைக்காகத் தானே பதினைந்து வருடமாக காத்திருந்தேன்? என் மனைவி முட்டி போட்டு அவளை அணைத்துக் கொண்டாள். “உன் பேரென்னம்மா?”
“என் பேர் ஷாலினி. நீங்க ரொம்ப அழகா இருக்கீங்கம்மா”
“ஹய், என் பேரு மாலினி. ஷாலினி…மாலினி என்ன ஒரு பேர் பொருத்தம்” என் மனைவி குதூகலித்தாள்.
என் மனைவி அந்த ஐம்பது வயதுப் பெண்ணிடம் பேசினாள்: “இந்தப் பொண்ணையே தத்தெடுத்துக்கிறோம்”
“பையன் தான் வேணும்னு சொன்னீங்க?”
“இல்லை, இப்போ மனசை மாத்திகிட்டோம்”
“நல்லா யோசிச்சு சொல்லுங்க மேடம்”
நான் குறுக்கிட்டேன் “பரவாயில்லை, இந்தப் பொண்ணையே தத்தெடுத்துக்கிறோம்”
ஏதேதோ தாள்களில் கையெழுத்து வாங்கினார்கள். அந்தப் பெண்ணின் நிஜப் பெற்றோர்கள் போன வருட, குஜராத் பூகம்பத்தில் இறந்து விட்டார்களாம். இந்த ஆசிரமத்தில் ஒரு வருடமாக இருப்பதால் நன்றாக தமிழ் பேசுகிறாளாம். பெற்றவர்கள் உடல் கூடக் கிடைக்கவில்லையாம். அதனால் இந்தப் பனிரெண்டு வயதுப் பெண் அடிக்கடி அழுவாளாம், சோகமாக இருப்பாளாம். நீங்கள் தான் அரவணைப்பாக அவளை வளர்க்க வேண்டும் என்று புத்தி சொல்லி அனுப்பினார்கள்.
வீட்டுக்கு வந்தோம். சில நாட்களிலேயே ஷாலு எங்களோடு ஐக்கியமானாள். என் மனைவியும் அவளும் அடிக்கடி ஷாப்பிங் போனார்கள். அவளை கூப்பிட்டுக் கொண்டு இஷ்டத்துக்கு ஊர் சுற்றினோம். சினிமாவுக்குப் போனோம். ஷாலு என் மனைவியை விட என்னிடம்தான் பிரியமாக இருந்தாள். ஒரு நாள் ஒரு தமிழ் படத்திற்கு போனோம். அதிலே காதல் என்கிற பேரில் படு ரொமாண்டிக்கான காட்சிகள் காட்டப்பட்டன. ஷாலு அதை கண்கள் விரியப் பார்த்துக் கொண்டிருந்ததைப் பார்த்து நெளிந்தேன்.
இனிமேல் இவளை கூட்டிக்கொண்டு படத்திற்கு போகும்போது, குடும்பப் படமாக இருக்க வேண்டுமென்று நினைத்துக் கொண்டேன். படம் பார்த்து விட்டு, நன்றாக வயிறு முட்ட ஹோட்டலில் கொட்டிக் கொண்டோம். காரில் வீட்டுக்கு கிளம்பும்போது மணி இரவு ஒன்பதேமுக்கால் ஆகியது.
நான் காரைக் கிளப்பினேன். என் மனைவி பின் சீட்டில் படுத்து தூங்கப் போகிறேன் என்று அடம் பிடித்து, முழு பின் சீட்டிலும் படுத்தாள். ஷாலுவோ முன் சீட்டில் எனக்குப் பக்கத்தில் உட்கார்ந்துகொண்டு தூங்கி வழிந்தபடியே வந்தாள். நான் காரை ஓட்டினேன். ஒரு பத்து நிமிடத்தில் ஷாலு தூங்கி விழுந்தாள்.
“என்ன ஷாலு, ரொம்ப தூக்கமா? அப்பா மடி மேலே படுத்துக்கோ”
அவள் படுத்துக்கொண்டாள். அவள் மூச்சுக்காற்று வெப்பமாக என் பேன்ட் ஜிப்பின் மேல் பட்டது. எனக்கு தண்டு ஜிவ்வென்றது. பார்த்த திரைப்படத்தின் காதல் காட்சிகள் வேறு கண்ணின் நிழலாடின. சட்டென்று சுதாரித்தேன். ச்சே.. என்ன நான்? ஒரு பனிரெண்டு வயது சிறுமியால் உணர்ச்சி வசப்படுகிறேன்? அதுவும் அவள் என் மகள் அல்லவா? தமிழ் டர்ட்டியில் மைனர் பெண்கள் பற்றி கதை வந்தால் திட்டி கமெண்ட் கொடுக்கும் முதல் ஆள் நான்தான்.. இன்று நானே இப்படியா?
“ஷாலு, எழுந்திரும்மா, வண்டி ஓட்ட கஷ்டமா இருக்கு, நீ ஜன்னல்ல சாய்ஞ்சு தூங்கு”
“ப்ளீஸ்பா..இப்படியே தூங்குறேன்” இன்னும் அவள் மூச்சுக்காற்று அதிகமாக என் சுண்ணியின் மேல் பட்டது. என் தண்டு நிமிரத் தொடங்கியது.
“ஷாலு…மொதல்ல எழுந்து அந்தப் பக்கம் சாய்ஞ்சு தூங்கு” அதட்டினேன்.
அவள் சிணுங்கிக் கொண்டே, எழுந்து அந்தப் பக்கம் சாய்ந்து தூங்க ஆரம்பித்தாள்.
மறுநாள் சனிக்கிழமை.. “சனி நீர் ஆடு” என்கிற பெரியோர் சொல்லுக்கேற்ப சனிக்கிழமை எனக்கு சரக்கு சாப்பிட ரொம்பவே பிடிக்கும். சனிக்கிழமை சாயந்திரம் ஆறு மணி ஆகிவிட்டால் போதும் எனக்கு சில விதிகள் உண்டு. அவை யாவன:
1 . ஒரு அரை பாட்டில் ஸ்காட்ச் சாப்பிட வேண்டும்.
2 . என் மனைவி எனக்கு ஆம்லேட், சிக்கன் கறி என்று சைட் டிஷ் சமைத்து கொடுக்க வேண்டும்.
3. நான் நன்றாக குடித்து முடிக்க மணி பத்தாகி விடும். அப்போது படுக்கை அறையில் என் மனைவி பெட்ஷீட்டுக்குள் புகுந்துகொண்டு, என் பூளை ஊம்ப வேண்டும்.
இந்த வழக்கம் பல ஆண்டுகளாக நடந்துகொண்டு வருகிறது.
அதே போல ஹாலில் டி வி பார்த்துக் கொண்டே, சரக்கை அடித்து முடித்தேன். மணி பத்தரை ஆகி விட்டது. என் மனைவி ஒரு மணி நேரத்திற்கு முன்பாகவே படுக்கப் போய் விட்டாள். போய் தூங்குபவளை எழுப்பி என் சுண்ணியை ஊம்ப சொல்ல வேண்டும். தள்ளாடிக்கொண்டே எழுந்தேன்.
படுக்கையறைக்குள்ளே நுழைந்தேன். லேப்டாப்பை ஆண் செய்தேன். தமிழ் டர்ட்டி ச்டோரீசில் வீடியோ பகுதியை தேர்ந்தெடுத்தேன். தமிழ் டர்ட்டியில் நேரடியாக வீடியோ பார்த்துக்கொண்டே என் மனைவியை ஊம்ப சொல்லுவதுதான் வழக்கம்.
“மாலு”
“ம்ம்.. என்னங்க?”
“இன்னைக்கு சனிக்கிழமை”
என் மனைவி பெருமூச்சு விட்டபடி எழுந்தாள். நான் இடுப்புவரை போர்த்திக்கொண்டு, தமிழ் டர்ட்டி வீடியோ பார்க்க, அவள் பெட்ஷீட்டுக்குள் புகுந்து என் பூளை ஊம்ப ஆரம்பித்தாள். முதலில் என் கொட்டைகளை நாக்கால் வருடினாள், என் சுண்ணி லேசாக மேலே எழும்ப ஆரம்பித்தது. இப்போது என் கொட்டைகளை வாய்க்குள்ளே வைத்து சப்பி சப்பி எடுக்க ஆரம்பித்தாள். எனக்கு உணர்ச்சி பீறிட்டது. கையை கீழே விட்டு அவள் பாச்சிகளைத் தேடினேன். அவளுடைய நைட்டிக்குள்ளே கையை விட்டு முலைக்காம்புகளை நிமிட்டினேன். அவளுக்கு உணர்ச்சி பெருகி இருக்கவேண்டும். முனகியபடியே என் சுண்ணியை வாய்க்குள்ளே விட்டு சப்ப ஆரம்பித்தாள்.
மது போதையில் மாதுவின் போதையை ரசித்தேன். என் மனைவி இப்போது தொண்டைகுள்ளேயே என் சுண்ணியை விட்டு “சளப்..சளப்..” என்று சத்தம் வரும்படி ஊம்பினாள்.அவளுடைய கொழுத்த முலைகளுக்கு நடுவே ஏன் சுண்ணியை விட்டு விளையாடினாள்.
நானோ “ஹாங்..ஹாங்..” என்று முனக ஆரம்பித்தேன்.
“அப்பா..”
நான் சட்டென்று உறைந்தேன். வாசலில் ஷாலு கண்களைத் தேய்த்த படி நின்றிருந்தாள். என் மனைவி சட்டென்று மேலேறி என் பக்கத்திலே படுத்தாள். நான் லேப்டாப்பை மூடினேன்.
நான் சுதாரித்துக்கொண்டு பேசினேன்: “என்ன ஷாலு?”
“தனியாத் தூங்க பயமாருக்குப்பா, நான் உங்ககூடவே படுத்துக்கிறேன்”
என் பதிலுக்கு காத்திராமல் வந்து படுக்கையில் படுத்தாள் ஷாலு.
நான் சற்றே கடுப்பானாலும், வேறு வழியின்றி அமைதியாக இருந்தேன். ஒரு பக்கம் மாலு, இன்னொரு பக்கம் ஷாலு. கடந்த நான்கு வருடமாக ஒரு சனிக்கிழமை கூட ஊம்பவிட்டு கஞ்சியை ரிலீஸ் செய்யாமல் தூங்கியதில்லை. மனைவி சண்டித்தனம் செய்தாலும், சண்டை போட்டாவது ஊம்ப சொல்லி, கஞ்சியை ரிலீஸ் செய்து விட்டுத் தான் தூங்குவேன். இன்று?? விதியை நொந்து கொண்டு படுத்தேன். எப்போது தூங்கினேன்? எனக்கே தெரியாது. மெல்ல உறக்கம் கலைந்தது. ஏனென்றால் என் மனைவி சத்தம் போடாமல் என் பெட்ஷீட்டுக்குள் புகுந்து மறுபடி என் பூளை ஊம்ப ஆரம்பித்திருந்தாள்.
நான் லேசாக புன்முறுவல் செய்தேன். பூளை ஊம்பாமல் தூங்கினால் மறுநாள் நான் சண்டை போடுவேன் என்று என் மனைவிக்கா தெரியாது?
ஷாலு எழுந்து விடக்கூடாது என்பதற்காக அசையாமல் இருந்தேன். கும்மிருட்டு, என்பதால் அவள் விழித்தாலும் தெரியப்போவதில்லை. என் மனைவி என் பூளின் முன்தோலை நீக்கினாள். நாக்கை எடுத்து கஞ்சி வரும் ஓட்டையின் மேல் வைத்து நிமிண்டினாள். எனக்கு ஆனந்தம் பெருக்கெடுத்தது. அவள் நாக்கு என் சிவந்த மொட்டின் மேல் மேலும் கீழுமாக விளையாட ஆரம்பித்தது.
என் பூள் விறைத்துக் கொண்டு நிற்க, அவளோ அதை வெறியோடு ஊம்பு ஊம்பு என்று ஊம்ப ஆரம்பித்தாள். அவள் வாய் என் பூளின் மேலே “உள்ளே வெளியே” விளையாடிக்கொண்டிருக்க, அவள் வலது கையோ என் கொட்டைகளை நன்றாக பிசைந்து வெறியேற்றியது.
“சர்ர்” “சர்ர்” சற்றே சத்தமாக என் மனைவி சப்ப, நான் அவள் தலையை பெட்ஷீட்டோடு சேர்த்து தடவினேன். அவள் படு ஜோராய் தொண்டைக்குள்ளே என் சுண்ணியை விட்டு விட்டு ஆட்டினாள். நான் அவள் தலையை பெட்ஷீட்டோடு பிடித்துக் கொண்டு, என் இடுப்பை மேலும் கீழுமாக ஆட்டி, என் சுன்னியால் அவள் வாயை ஓத்தேன்.
“குபுக்..குபுக்” என்று பிஸ்டனில் இருந்து தண்ணி புறப்பட்டு அவள் தொண்டைக்குள் விழுந்தது. அவள் என் பூளை வாயால் கவ்வியபடியே என் கஞ்சியை விழுங்குவதை உணர முடிந்தது. ஒரு சொட்டு விடாமல் அவள் கஞ்சியைக் குடிக்க, நான் அப்படியே தூங்கினேன்.
மறுநாள் காலை பத்து மணி. லேசான தலை வலியோடு எழுந்தேன். அப்படியே ஹாலுக்கு வந்து சோபாவில் சாய்ந்து தலையைப் பிடித்துக் கொண்டேன். என் மனைவி காப்பியோடு வந்தாள்.
“என்னங்க.. கோபமா?”
“ஏன், எதுக்கு நான் உன் மேலே கோபப்படணும்?”
“நேத்து பாதியிலேயே முடிக்காம விட்டுட்டேன்னு கோபமா?”
என்னது..? நான் காபி டபராவை கீழே தவற விட்டேன்…
(தொடரும்)