சுவர்ணவல்லியின் சுந்தரகாண்டம் பகுதி -௩

“அவர்களை முடிந்தவரை சமாதானம் செய்யுங்கள். இல்லையெனில் விட்டுவிடுங்கள்… அவர்களிடம் நான் பேசிக்கொள்கிறேன். மேலும் நீங்கள் வாரமிருமுறை என் புண்டையைக் குடைந்தால் போதும் மீதிநாட்களில் உங்கள் அந்தப்புற மங்கைகளைக் கவனியுங்கள் ஆனால் ஒரு விண்ணப்பம், அவர்களை நீங்கள் ஓக்கும்போது நானும் உடனிருக்கட்டுமா…?” எனக் கேட்டாள் சுவர்ணவல்லி. அரசன் ஆடிப்போனான். “என்ன இருவர் உடலுறவு கொள்ளும் போது மூன்றாமவர் உடனிருப்பதா….?” என்றார் மன்னர் ஆச்சரியத்துடன். “ஆம் அரசே அதைத்தான் மூவராட்டம் என்பார்கள். நான்கைந்துபேர் கூடிக்கூட உறவு கொள்ளலாம் அதை குழுவாட்டம் என்பார்கள்”. மன்னனுக்கு கேட்கவே அதிசயமாக இருந்தது. “குழுவாட்டத்தில் ஒரே அறைக்குள் பலரின் முனகல் சத்தம் கேட்குமே…. ஆஹா என்னமாய் இன்பம் இருக்கும் தெரியுமா….?” என்றாள். “ஏன் சுவர்ணா….? நீ குழுவாட்டத்தில் கலந்திருக்கிறாயா….?” என்றார் மன்னர் ஆச்சரியம் குறையாமல். அதற்கு சுவர்ணவல்லி “மன்னரே…. மரகதநாட்டு மன்னன் இருக்கிறாரே அவர் ஒருமுறை என்னை விருந்துக்கு அழைத்திருந்தார். அப்போது அவர், அவரின் இராஜகுரு, அவரின் பட்டத்தரசி, ஒரு திடகாத்திரமான பணியாள் மாறன், நான் மற்றும் வடநாட்டிலிருந்து தருவித்த ஒரு பெண்மணி…. அனைவரும் ஒருசேர நிர்வாணமாய் இணைந்தோம் அதிலும் அந்த வடநாட்டு பெண்மணி அங்கிருந்த அத்துணை ஆண்களையும் சமாளித்தாளே பார்க்கலாம்… மூன்று சுன்னிகளையும் மாறிமாறி சூப்பித்தள்ளினாள் போங்கள்…. ஆனால்….” என்று இழுத்தாள்… மன்னர் தொடர்ந்து “ஆனால்… என்ன?” என்று கேட்க….!, சுவர்ணவல்லி “உங்களை நேற்றிரவு ஓத்தபின் இன்னும் உங்கள் சுன்னி என் புண்டைக்குள் போய்வருவது போன்ற ஒரு உணர்வு… உலகத்தில் சிறந்த சுன்னி உங்களுடையதுதான் என்பதில் ஐயமேதுமில்லை” இரசனை குன்றாமல் சொன்னாள் அவள் பேச்சில் ஒரு ஆழ்ந்த காதலிருந்தது. மன்னர் குறுக்கிட்டு “போதும்…. நம் நாட்டில் அது சிரமம்… சபை கூடும் நேரமாகிறது…. நான் செல்லவேண்டும்… மாலை மீண்டும் சந்திப்போம்… அமைச்சர்களுக்கு நான் என்ன பதிலளிக்கப் போகிறேன் என்று தெரியவில்லை என்று புலம்பிய படி அவ்விடத்தைவிட்டுச் சென்றார்.

காட்சி: 6 இடம்: ஆனந்தபாண்டியனின் அரசவை.

“மன்னரே ஏன் சோகம் கலந்த முகத்துடன் காணப்படுகிறீர்கள்?… நேற்றும் ஓக்கவில்லையா?” என்றார் அமைச்சர் அரிப்பெடுத்தோன். மன்னரின் மௌனம் தொடர்ந்தது…. அமுக்கினத்தேவன் எழுந்து, “என்ன மன்னா… நீங்கள் ஓக்கவில்லையென்றாலும் பரவாயில்லை… நீங்கள் கவலையுடன் இருப்பதைப் பார்த்து நாங்கள் மனம் வருந்துகிறோம்…. ” என்று சமாதானப் படுத்தினார். மன்னருக்கு அமுக்கினத்தேவரிடம் உள்ள இளகிய மனம் அந்த அவசரக்கூதி அடங்காமுடியிடம் இல்லையெனப் புரிந்தது. என்னதான் அவர் ஏற்பாடு பண்ணினாலும் மன்னன் ஓக்கும்வரை கூட பொறுமையில்லாத அந்த அடங்காமுடியைப் பார்த்தார். அடங்காமுடியின் கோபம் மனதில் இருந்தாலும் முகத்தில் அதை மறைத்தார். “மன்னா… இன்றாவது முடித்தீர்களா இல்லை நாளையும் அது தொடருமா…? ” ஒரு கிண்டலான கேள்வி வந்தது அடங்காமுடியிடமிருந்து. மன்னர் மெதுவாய் “அடங்காமுடியாரே…. கொஞ்சம் மனதை திடப்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்… அவள் என்னைக் காதலிக்கிறாளாம்! என் சுன்னிக்குப் பின் வேறு எந்தச் சுன்னியையும் ஓக்க மனமில்லையாம். இது அவளாக எடுத்த முடிவுதானாம்….” என்றார்.

அடங்காமுடி கோபம் தெறிக்க எழுந்து “மன்னா…. என்ன சொல்கிறீர்…. ஆவலுடன் காக்கவைத்து ஏற்பாடு செய்தவன் சுன்னிக்கே சுடுதண்ணீர் ஊற்றுகிறீரா….?” என்றார். சபையே அதிர்ந்தது அவர் பேச்சில். பிறகு ஒரு நீண்ட மௌனம் அங்கு நிலவியது.

அமைச்சர் அமுக்கினத்தேவர் அங்கே நிலவிய மௌனத்தை உடைத்தார், “சரி நடந்தது நடந்தே விட்டது… மறப்போம்… இதுவும் ஒரு நல்லதுக்கே என நினைப்போம்… புதிய மன்னரின் காதலியை அமைச்சர் அடங்காமுடி மற்றும் ஆசையுடன் காத்திருந்த அனைவரும் மறக்கத்தான் வேண்டும்.” என்று பிரச்சனைக்கு ஒரு தீர்வைக் கூற, அனைவரும் ஆம் என்றனர்.

ஆனால் அடங்காமுடி மட்டும் பொருமிக்கொண்டே இருந்தார்…. அவர் கண்கள் சிவந்து காணப்பட்டது. தோள்கள் துடித்துக் கொண்டிருந்தன….

காட்சி: 7 இடம்: அரசவை உப்பரிகை.

“மன்னா சொல்கிறேன் என்று தவறாக நினைக்கக் கூடாது! உண்மையாகவே அந்தச் சுவர்ணவல்லி உங்களைக் காதலிப்பதாகக் கூறினாரா…? இல்லை அவளின் ஓழில் மயங்கி நீங்கள் அவளை நிரந்தரமாக வைத்துக் கொள்ளத் திட்டமா?…” அமுக்கினத்தேவர் மன்னனின் மெதுவான சிந்தனை கலந்த நடைக்கு ஈடாக மெதுவாக நடந்தபடி வினவினார். நடந்துகொண்டிருந்த மன்னன் நின்றுகொண்டார். “என்ன வார்த்தை சொன்னீர்கள் அமுக்கினத்தேவரே…! இந்த ஆனந்த பாண்டியன் எந்த அதிசயக்கூதிக்கும் மயங்கியதாகச் சரித்திரம் இல்லை. அவளாகத்தான் இந்த முடிவில் இருக்கிறாளாம்” மன்னன் வார்த்தைகளில் கொஞ்சம் கடுப்பு தெரியவே அமுக்கினத்தேவர் இடைமறித்து, “மன்னிக்கவேண்டும் உங்களிடம் உண்மையைத் தெரிந்து கொள்ளவே கேட்டேன். அமைச்சர் அடங்காமுடியைப் பொருத்தவரை அரசுக்குத் துரோகம் இழைக்க மாட்டார்! ஆனால்….” மன்னன் இடைமறித்தார், “என்ன ஆனால்…., அடங்காமுடி கோபத்தால் தவறான நடவடிக்கைகளில் இறங்குவார் என நினைக்கிறீரா…”. “இல்லை மன்னா… எதற்கும் அந்தச் சுவர்ணவல்லி மீதும் ஒரு சந்தேகப் பார்வை வைத்திருங்கள்” அமுக்கினத்தேவர் சொன்னதும் அரசருக்குக் கொஞ்சம் பொறிதட்டியது. ஆனால் அமுக்கினத்தேவர் வார்த்தைகளில் முற்றிலும் உண்மை இருந்தது அவருக்குத் தெரிய வாய்ப்பில்லை.

காட்சி 8: இடம்: அந்தப்புறக் படுக்கையறை எண் 7

மன்னர் கொஞ்சம் கவலையுடன் இருந்ததால் அவரது சுன்னி அன்று எழவேயில்லை. சுவர்ணவல்லி என்னன்வோ செய்து பார்த்தாள். வாயால் ஊம்பினாள், நாக்கால் சுழற்றிச் சுழற்றி நக்கினாள், கொட்டைகளைக் கவ்வி சூப்பித்தள்ளினாள். பாவாடையைத்தூக்கிக் காட்டி போடச் சொன்னாள். ம்ம்ம்…உம். அரசன் சோகம் மட்டும் குறையவே இல்லை. சுவர்ணவல்லி இதோவருகிறேன் என்று சொல்லிக் கூடத்திற்குச் சென்றாள். சிறிது நேரம் அவள் அங்கு இல்லை. இன்னும் சிறிது நேரத்தில் நாம் நம் ஆனந்த பாண்டியனை இழக்கப் போகிறோம் என்றால் நீங்கள் நம்பவா போகிறீர்கள்….

ம்ம்ம்… எல்லாம் காலத்தின் கட்டாயம்.

சிறிது நேரத்திற்குப் பிறகு உள்ளே நுழைந்த சுவர்ணவல்லி மெதுவாக உள்ளே நுழைந்தாள். மன்னன் கொஞ்சம் பழைய நிலைக்குத்திரும்பிக் கொண்டிருந்தான். சுவர்ணவல்லியைப் பார்த்ததும் “சுவர்ணா…! நான் ஒன்று கேட்டால் தப்பாக நினைக்க மாட்டாயே…!” என்றார். அவர் பேச்சில் கொஞ்சம் பெருமூச்சு வாங்கியது. “கேளுங்கள் மன்னா… என்னையே உங்களுக்குத் தந்த பிறகு வேறென்ன…?” என்றாள். மன்னன் தொடந்தார், “என்னை உண்மையிலேயே விரும்புகிறாயா…? “. “உண்மையாகத்தான் விரும்புகிறேன்….அதற்கென்ன…?”, என்றபடி மன்னனின் வேட்டியை உருவினாள். மெதுவாக கோமணத்தை விலக்கி அவரது முரட்டுச்சுன்னியை எடுத்தாள். அவள் கைபட்டதுமே மெதுவாக உயிர்பெற்றது அது. வாயில் வைத்தாள் நான்கைந்து நிமிடங்கள் அதை மெதுவாக ஊம்பியிருப்பாள். பிறகு வேகமெடுத்தாள். அரசர் கால்களை விரித்து மெத்தைமேல் அமர்ந்துகொள்ள இரண்டு கால்களுக்கு நடுவே தரையில் அமர்ந்தபடி தன் வாய்வேலையில் இருந்தாள் சுவர்ணவல்லி. அரசருக்கு வருவதுபோல் இருந்தது..

மெதுவாக எழுந்து தன் புண்டையை துடைத்து உள்ளே விட்டாள். மேலே ஏறி வேகமாக குதிரை ஓட்டினாள். மன்னன் விந்து அவள் அடிவயிற்றிக்குள் ஒரு ஊற்றுபோல பீச்சியடிக்க, “ஆ… ஆ….” என்று முனகியபடி அதை வாங்கிக் கொண்டாள். பிறகு கீழே இறங்கினாள். மன்னர்மன்னரே என்னை சந்தேகப்பட ஆரம்பித்துவிட்டீர்கள் அல்லவா…? இனி நீங்கள் உயிருடன் இருப்பது எனக்கு நல்லதல்ல என்றபடி தன் அவிழ்ந்து கிடந்த உடையிலிருந்து ஒரு வாளை எடுத்தாள். மன்னன் இதைச் சற்றும் எதிர்பார்க்கவில்லை. “சதக்” மன்னனின் ஆண்குறி சுவற்றில் பட்டு பின் ஓரமாக விழுந்தது. மன்னன் ஒரே கத்தலாக “அம்மா…… என்றதுதான் மாத்திரம் அறைக்கதவு வேகமாகத்தட்டப்பட்டது. சுவர்ணவல்லி வேகமாக மன்னன் வயிற்றில் வாளை இறக்கினாள் ஒரு குலுக்கு குலுக்கி வெளியே எடுத்தாள். வாளின் வளைவான உடலில் மன்னன் குடல் மாட்டிக்கொண்டு வந்தது. பின் அதை அறையில் உதறினாள், பின்புறவாசலைத்திறந்து வைத்துவிட்டு தன் கையிலும் கீறிக்கொண்டாள். “மன்னா என்று கத்தியபடி கீழே விழுந்தாள். அதற்குள் பின் வாசலைச் சுற்றி வீரர்கள் ஓடிவந்தனர்.

மன்னனையும் சுவர்ணவல்லியின் நிலையையும் கண்டதும் வந்த ஆறுபேரும் மன்னனிடம் சென்று அவரைத்தூக்கினர். காமபுரியாக தன் நாட்டையே மாற்றியவர் சகாப்தம் முடிவடைந்திருந்தது. மருத்துவர் வரவழைக்கப்பட்டு மன்னன் இறந்தார் என்பது உறுதி செய்யப்பட்டது. சுவர்ணவல்லிக்கு சிகிச்சை அளிக்கப்பட்டது.

காட்சி: 9 இடம் அரண்மனை முன்களம்.

மன்னன் இழப்பால் அரண்மனையே ஸ்தம்பித்து நின்றது. அடங்காமுடியைக் கைது செய்தனர். அடங்காமுடி கண்களில் நீருடனும் அழுது கூக்குரலிட்டபடி சிறையில் அடைக்கப்பட்டார். அடங்காமுடிதான் பின்வாசல் வழியாக வந்து மன்னனைக் கொன்றுவிட்டு தடுத்த தன் கையையும் வெட்டிவிட்டு ஓடிவிட்டதாக அருமையான கட்டுக்கதையை நிறைவேற்றியிருந்தாள் அந்தக் மன்மத தேசத்து மங்கை!

ஆட்சி கடைசியாக மன்னன் ஆசைப்பட்டிருந்த சுவர்ணவல்லி கைக்கு மாறியது. “இனி நாட்டில் என்னென்ன நடக்கப்போகிறதோ….அநியாயம் ஆட்சிசெய்யும் நாட்டில் வாழ விருப்பமில்லையே எனக்கு” என்று புலம்பியபடி மன்னன் ஆனந்த பாண்டியனின் ஒரு உண்மை விசுவாசி நாட்டின் எல்லையை நோக்கி வேகமாக வெளியேறிக்கொண்டிந்தார். சிறிது நெருங்கி அவர் யார் என்று பார்த்தோமானால் அவர்தான் அமைச்சர் அமுக்கினத்தேவர்.